مولای من !
خلیفه نیستی
سلطان هم
فقط امام اول مظلومانی
و جای پنج سال میشد که پنجاه سال حاکم باشی !
می شد که شامات را چون دندانی کند و پراکند که سهم بچه های ابوسفیان باشد .
و در امارت کوفه کاری هم به ابن ملجم و قطام داد.
میشد هر سال به هند و پارس و به چین ما چین دعوت شد.
سلطان روم به افتخار حضورت بر پا کند چیزی شبیه همین ضیافت های شام در تالارهای مرمر و آینه.
و پشت درهای بسته میشد حسین و حسن را با خود همراه کرد.
یکی مشاور اعظم یکی وزیر خزانه داری کل!
میشد کاری کرد که جعده هم مشاوره امور زنان را بر عهده بگیرد یا کاره ای که زهر نریزد یا نه!
حکومت ایران هم میشد که سهم حسن باشد.
حکومت عراق سهم حسین
حتی عقیل را میشد که سه چهار سالیبا حقوق ارزی آن روز به اندلس فرستاد
میشد محمد حنیفه سفیر سازمان ملل باشد مثل همین پسر خاله ها که تا هنوز و تا همیشه سفیرند !
میشد کنار رود فرات کاخی سبز ساخت برای تابستانها
سری به بغداد زد
بر بالای کوه ابوقبیس کاخی سفید داشت
چیزی شبیه کاخ سعد آباد شبیه کاخ ملک فهد کاخی بلندتر از خانه خدا
میشد که بعد خود به فکر پادشاهی فرزندان بود
مثل همین ملک حسین و ملک حسن مثل همین حیدر علی اف
واف بر این دنیا...
میشد که امام علی بود و با تمام جهان ارتباط داشت
مثل همین امام علی رحمانف میشد با خانم رایس دست داد
میشد انبان خود را پر کرد ا ز شیر مرغ و جان آدمیزاد از وعده و وعید
و افطاری داد از بیت المال
و جامه های اطلس و ابریشم پوشید
با میمون و سگ بازی کرد
رقاصه های روم را دعوت کرد
و با چشم بندی و آتش بازی شب را به صبح رساند
در برجهای دوبی سهمی داشت
در بازار بورس ،دستی ...
نشست بر بالای تختی و کلاهی از مروارید و زر بر سر گذاشت
یا دست کم هر روز یک اسب پیش کش قبول کرد
یک شمشیر مرصع که نام تو بر آن حک شده باشد
این تحفه ها از هند است
آن جامه ها از روم
این فرشهای ابریشم از ایران
جشنی بگیر بگو که شاعران قصیده بخوانند
شب را زود بخواب که کاترینا و سونامی در راه است.
برای کندن چاه به برده های سیاه فرمان بده
به شرکت های چند ملیتی
برای بردن نان فرصت نیست
این را به سازمان غله و نان بسپار!
این وقت شب نشسته ای و به من لبخند میزنی
میدانم اینگونه شعرها خوب نیستند
اما مولای من!
آن کفش های وصله دار هم مناسب پای حضرت حاکم نیست!
علیرضا قزوه
No comments:
Post a Comment